از زبون خیلی‌ها شنیده‌ام که وقتی بچه بودن بادمجون دوست نداشتن، اما وقتی بزرگ‌تر شدن و ذائقه‌شون دست‌خوش تغییرات شده، عاشق بادمجون شدن. درست مثل خودم. فکر می‌کنم بادمجون از اون دسته مواد غذایی خاصی هست که باید بهش عادت کنی تا بتونی از مزه‌ش لذت ببری.
تا امروز ۲ الی ۳ دفعه خورش بادمجون پخته‌ام. یک خورش بادمجون خوب باید گوجه و آب گوجه‌ی تازه داشته باشه. اندکی زعفران و بسیاری هم غوره. نعناء خشک و حتی کمی ترخون و مرزه هم عطر خوبی به این خورش می‌دن. می‌شه کدو هم به این خورش اضافه کرد، اما طبعاً وقتی فقط بادمجون داره شکیل‌تر و اصیل‌تره. خورش کدو هم مقوله‌ی جدایی هست.
این هم عکس آخرین باری که خورش بادمجون پختم. من دوست دارم این خورش پر آب باشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر